De basisprincipes van de analyse van hartslagvariabiliteit
De hartslagvariabiliteit (HRV) is een analyse van de regulerende systemen van het lichaam, om precies te zijn de functionaliteit van de verschillende aspecten van het autonome zenuwstelsel (AZS). Grootschalige studies die in Rusland en elders in de wereld zijn uitgevoerd gaven aan dat wanneer het autonome zenuwstelsel het vermogen verliest om ‘flexibel’ te zijn, aangeduid als adaptatie, dit een indicatie is van afnemende gezondheid en een voorloper voor toekomstige gezondheidsproblemen.
De onderliggende spanning, hetzij door stress in de vorm van chemische stoffen. Zware metalen etc., evenals fysieke, psychologische en emotionele stress die zintuiglijk worden ervaren, spelen een rol in de druk op het autonome zenuwstelsel, die na verloop van tijd leidt tot verval in de algemene functionaliteit.
Vooral het ritme van het hart is niet regelmatig en er zijn schommelingen in de ruimten tussen elke hartslag. Dus de variabiliteit bestaat uit de schommelingen die zich voordoen tussen de hartslagen. Meer schommelingen betekent meer hartslagvariabiliteit en minder stabiliteit; minder schommelingen betekent minder hartslagvariabiliteit en meer stabiliteit. Typisch lage variabiliteit (hoge stabiliteit) heeft betrekking op de sympathische regeling van homeostase (die over de regulerende controle gaat) en hoge variabiliteit (lage stabiliteit) heeft betrekking op de parasympatische activiteit (samenhangend met de ademhalingscontrole en slaaptoestanden).
Welke rol speelt stress hierin en wat is het eigenlijk?
Homeostase is het ultieme doel van het lichaam als levend wezen. Met andere woorden – om de vereiste inwendige stabiliteit en balans in stand te kunnen houden ten opzichte van de veranderende interne en externe omgevingsfactoren die druk uitoefenen. Dit vereist complexe biochemische routes die informatie verzenden en ontvangen van en naar de belangrijkste controlecentra en systemen die verantwoordelijk zijn voor het gezond functioneren.
De drie belangrijkste controlecentra die van vitaal belang zijn voor het gezond functioneren en overleven van menselijke organismen zijn het autonome (vegetatieve) zenuwstelsel, de HPA (hypothalamus, hypofyse, bijnier-as) die samenwerkt met het endocriene systeem om de humorale of hormonale regelgeving te beheersen en het IS (immuunsysteem). Deze drie systemen zijn derhalve cruciaal voor de normale werking van de subsystemen van het lichaam, waaronder:
1. Het cardiovasculaire stelsel
2. Het ademhalingsstelsel
3. Het spijsverteringsstelsel
4. Warmteregulering
5. De zuur-baseverhouding
6. Het immuunsysteem
Het is dus duidelijk dat elk compromis met betrekking tot de hogere controlecentra van deze subsystemen invloed hebben op de gezonde werking van het lichaam.
Stress, het verouderingsproces en vrije radicalen
De daling van de werking van de belangrijkste hogere controlecentra is direct gekoppeld aan het verouderingsproces en vrije radicalen. Het verouderingsproces en chronische ziekte wordt geassocieerd met oxidatieve stress, die wordt gedefinieerd als een overmaat van vrije radicalen ten opzichte van antioxidanten. Stress is een van de voornaamste oorzaken van vrije radicalen. Daarom versnelt stress factoren die veroudering en chronische ziekten veroorzaken.
VedaPulse meet het hart en het functioneren van het zenuwstelsel of liever deze hogere controlecentra om het effect van veroudering, vrije radicalen en stress te zien op het functioneren van de subsystemen zoals hierboven vermeld. Een van de definities van stress luidt “alle invloed van de omgeving (interne, externe, fysische, chemische, biologische, politieke, werkgerelateerde, sociale of psychologische) die de gezondheid van personen die hiervoor gevoelig zijn in gevaar brengt”
Een interessant punt om op te merken is dat sommige mensen gevoeliger zijn voor de effecten van stress dan andere.
VedaPulse in de praktijk
Het huidige medische onderzoek bevordert genomische geneeskunde als de toekomst van de geneeskunde, met andere woorden een doelgerichte, genspecifieke aanpak. Oosterse medische wetenschappers uit India, China en Tibet werken al millennia op een dergelijke geïndividualiseerde manier. Het eerste wat je je binnen deze diagnostische systemen moet afvragen is waaruit deze persoon bestaat.
Hoe zijn deze mensen samengesteld? Wat weegt het zwaarste in deze persoon, wat stuurt hem in de richting van bepaalde gezondheidsaandoeningen en ziektetoestanden? Als tweede vraag werd gesteld “En waar staan ze op dit moment?” “Hoe ver uit balans zijn ze?”, of een meer westerse vraag “Hoe ver zijn ze verwijderd van homeostase?”
Door het gebruik van VedaPulse kunnen we zien welke parameters uit balans zijn en door het gebruik van onze gespecialiseerde opleiding, alsmede de informatie die we krijgen van onze klanten tijdens gesprekken en onderzoek van de geschiedenis van de cliënt, tekenen en symptomen van zowel fysieke als psycho-emotionele toestanden, kunnen we bepalen welke factoren de mogelijke oorzaken zijn van de onevenwichtigheden. Van daaruit kunnen we bepalen wat de mogelijke voornaamste oorzaak is of de prioriteit en deze eerst proberen te herstellen in lijn met onze klinische opleiding.
In die zin moet worden opgemerkt dat VedaPulse een zeer nuttig instrument is om toe te voegen aan de opleiding en kennis die we al hebben opgedaan als beoefenaars. Door het te gebruiken wordt VedaPulse na verloop van tijd een zeer waardevolle leerbron voor ons om meer te begrijpen van de praktijk en de toestand van de cliënt.
Meer weten over HRV en de balans tussen hart en hersenen, klik op het platje.
